Whisky #51: Glenfarclas 17YO 43%

Witajcie!
Zabiegany tydzień i nie było nawet chwili czasu, żeby przysiąść do jakiegoś kieliszka z whisky 😉 Ale już spieszę żeby to nadrobić, a dokładnie mówiąc nadrobiłem to wczoraj.

W szkle wylądował oficjalnie butelkowany przez destylarnię Glenfarclas w wersji 17-letniej. Samej destylarni chyba nie trzeba za specjalnie przedstawiać. Dobrze wszystkim znana przedstawicielka Speyside, założona już w 1836r. przez Roberta Haya. Ciekawostką jest, że w początkowych latach funkcjonowania destylarni nazywana była również Glenlivet. Jednak po sądowej batalii Glenlivet został tylko jeden i to z wyraźnie zaznaczonym ‘The’ w nazwie.

Wracając do naszej dzisiejszej whisky, 17-letni destylat sprowadzony jest niestety do 43% mocy, jest filtrowany na zimno, a także barwiony. Ale niczym się nie zrażajmy i spróbujmy.

Moje odczucia:

OKO: miodowa.
NOS: mocno rozmoczone rodzynki, toffi i krówki, obierki-skórki z jabłek, karmel z brązowego cukru, bardzo przyjemny słodki dym. Po kilkuminutowym odstaniu, przez dosłownie momencik dała mi się poczuć delikatnie kawowa nuta, ciekawe.
JĘZYK: smak złożony i pełny, od razu nasz język zaatakowany jest wręcz całą gamą smakowych bodźców – słód, zielona herbata, gorzkawe cytrusy i gorzki posmak dębiny. Jednak ta bomba smakowa nagle przechodzi w taką jakby nicość, wszystko się urywa i brakuje ‘ciała’, wychodzą alkoholowe nuty, a whisky staje się jakby rozcieńczona. Dziwne.
FINISZ: posmak i finisz oczywiście jest – dębina, rozgrzewający, średnio długi.

No bardzo dziwna whisky jak dla mnie. W aromacie bardzo przyjemna i całkiem przyjemnie zbalansowana. Pierwsze odczucie w ustach też bardzo dobre. Tak dobre, że człowiek próbuje szybko wyłapywać w tej tęczy smaków dobrych kawałków dla siebie, jednak to wszystko za szybko przemija i wychodzi coś nie bardzo dobrego i słabego..

OCENA: 84/100